Prvi računar zvao se Enijac. Ime je dobio kao skraćenica od Electronic Numerical Integrator And Computer. ENIAC je dizajniran i izgrađen za potrebe vojske,a prvi problemi rešavani na ENIAC-u bili su vezani za izradu hidrogenske bombe. ENIAC je nastao po zamisli i dizajnu Džona Vilijama Močlija (John William Mauchly) i Džona Prespera Ekerta (John Presper Eckert) sa Pensilvanijskog univerziteta.
Eniac je bio vrlo velik. Zauzimao je 167m2. Njegova tezina je bila 27 tona, a U sebi je sadržao 17468 vakuumskih cijevi. Mogao je da izvodi 5000 prostih računskih operacija.
Neki stručnjaci predvidjeli su da će se kvarovi na cijevima javljati tako često da mašina nikada neće biti upotrebljiva. Ova predskazanja ispostavila su se djelimično tačnim: nekoliko cijevi pregorijevalo je skoro svakog dana, ostavljajući ga nefunkcionalnim skoro polovinu vremena. Naročite visokopouzdane cijevi nisu bile dostupne sve do 1948. Međutim, većina ovih kvarova dešavala se tokom zagrijevanja i hlađenja, kada su grijači i katodne cevi bili pod najvećim grejnim pritiskom (termalnim stresom). Zato je uvedeno pravilo da se ENIAC nikada ne gasio. Ovim veoma jednostavnim (mada izuzetno skupim) rešenjem inženjeri su smanjili broj otkazivanja cijevi ENIAC– a.
Zbog skupe proizvodnje nije nikada pušten u serijsku proizvodnju.

Pripremio: Vasilije Božarić VI-1